Posiadanie narkotyków na własny użytek oznacza, że sprawca przestępstwa nie zamierzał udzielić ich odpłatnie lub nieodpłatnie innej osobie. Należy podkreślić, że przepis art. 62a ustawy przewiduje uprawnienie do umorzenia postępowania, a nie nakaz takiego postąpienia 12 . BEZKARNOŚĆ. Raper Mata nie odpowie za posiadanie narkotyków. Sąd utrzymał w mocy postanowienie o umorzeniu postępowania. Sąd Okręgowy w Warszawie utrzymał w czwartek w mocy postanowienie sądu I instancji o umorzeniu postępowania w sprawie znanego rapera Maty i jego znajomego, oskarżonych o posiadanie narkotyków. Posiadanie narkotyków na własny użytek. Takie tłumaczenie może uchronić przed karą, jeśli ilość narkotyków jest śladowa lub mniejsza od ilości potrzebnej do odurzenia co najmniej jednej osoby. W przypadku marihuany mówimy tu o wadze między 0,5-1 g, zatem jeśli w momencie zatrzymania posiadacz miał poniżej 0,5 g, to kara mu nie Władze tych krajów wykazują się liberalnym podejściem do osób z niewielką ilością na użytek własny. Przykład: W Holandii dopiero przy posiadaniu powyżej 500 gramów grozi kara pozbawienia wolności. W Portugalii zakup, używanie i posiadanie konopi jest wykroczeniem. Zmiany w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii w 2000 i 2001 roku dotyczyły kryminalizacji posiadania nieznacznych ilości narkotyków na własny użytek. 4 października 2005 roku weszła w życie nowa ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii, uchwalona 29 lipca 2005 roku, która została ogłoszona w Dzienniku Ustaw Nr 179 z dnia 19.09.2005 roku. Oto kilka argumentów za dekryminalizacją posiadania niewielkich ilości narkotyków na własny użytek: Skupienie na zdrowiu, a nie karaniu: Dekryminalizacja pozwala na skupienie się na leczeniu osób uzależnionych, zamiast karaniu ich za posiadanie narkotyków. To podejście może przyczynić się do redukcji problemów związanych z Podobnie jak w przypadku innych nielegalnych narkotyków, za posiadanie marihuany na własny użytek w Turcji można trafić do więzienia na 1-2 lata. Możesz zdecydować się na leczenie lub okres próbny na okres do trzech lat. Sprzedaż i dostawa marihuany grozi karą pozbawienia wolności od 5 do 10 lat, a produkcja lub handel co najmniej KPoO3. Na gruncie polskiego prawa, kto posiada na własny użytek substancje psychotropowe lub inne środki psychoaktywne nawet w ilości nieznacznej, podlega karze. Zabronione jest nie tylko posiadanie substancji odurzających, ale też ich wyrabianie, przechowywanie, przetwarzanie, rozprowadzanie – dystrybucja, przywóz, wywóz, przewóz i namawianie do spożycia. W niniejszym artykule zajmiemy się samym zagadnieniem posiadania narkotyków i grożącej za ten czyn kary. Kwestie prawne związane z narkotykami i innymi substancjami odurzającymi reguluje w Polsce ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 24 kwietnia 1997 roku. „Narkotyki”, zgodnie z definicją encyklopedyczną, to potoczna nazwa niektórych środków uzależniających. W przepisach prawa definicji narkotyków próżno szukać, znajdziemy natomiast wskazanie czym jest substancja psychotropowa, środek odurzający, czy też nowa substancja psychoaktywna. Są to wszystkie substancje pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, działające na ośrodkowy układ nerwowy (art. 4 wspomnianej ustawy). Podstawowym przepisem, który ustanawia karę za posiadanie narkotyków jest art. 62, a wymiar kary zależy od ilości posiadanych substancji: 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Czy karalne jest zatem każde, nawet krótkotrwałe posiadanie, czyli posiadanie na tzw. własny użytek? Zgodnie z przepisami już nie obowiązującymi, posiadanie narkotyków na własny użytek nie podlegało karze. Natomiast według obowiązującej ustawy, jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w art. 62 ust. 1 lub 3, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości. Możliwe jest zatem uniknięcie odpowiedzialności karnej w przypadku posiadania nieznacznej ilości substancji, jednak pod wskazanymi w ustawie warunkami. Ilość posiadanych narkotyków ocenić można kierując się orzeczeniem Sądu Najwyższego z 11 października 2017 r. (III KK 73/17), gdzie stwierdza się, że ,,Organ orzekający, ustalając znamię znacznej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (DzU z 2017 r., poz. 783 ze zm.), powinien brać pod uwagę nie tylko kryterium ilościowe, ale i jakościowe, a także i to, w jakim celu sprawca środki te lub substancje posiadał”. Co jednak należy traktować jako karalne „posiadanie”? Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 stycznia 2011 r. (I KZP 24/10) odpowiedział na pytanie: “Czy posiadanie środka odurzającego lub substancji psychotropowej związane z jego zażywaniem lub zamiarem zażycia („na własny użytek”) stanowi realizację znamion typu czynu zabronionego z art. 62?” Według Sądu Najwyższego, posiadanie narkotyków to świadome i faktyczne dysponowanie nimi, niezależnie jak długo trwa stan posiadania. Nie ma zatem znaczenia jaki jest cel dysponowania takimi środkami. Zarówno więc posiadanie związane z użyciem lub zamiarem użycia będzie podlegało karze. Posiadanie każdej ilości narkotyków, niezależnie jak znikoma by była, jest zabronione przez ustawę. Żaden z obowiązujących przepisów nie zezwala na legalne posiadanie narkotyków nawet w celu osobistego używania. Dodatkowo Sąd Najwyższy w swoim wyroku zwraca uwagę, że „żaden przepis ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nie zawiera wprost sformułowanego zakazu używania (zażywania) tego rodzaju środków czy substancji. Jednak tylko dlatego, że przepis taki jest po prostu zbędny”. Wyjaśnienie jest proste – gdyby używanie narkotyków było dopuszczalne, konieczne stałoby się również zalegalizowanie ich posiadania. Podsumowując krótko – posiadanie narkotyków (bez względu, czy na własny użytek, czy też nie), jawi się jako szkodliwe, zarówno ze względów zdrowotnych, jak i prawnych. I nie ma co do tego żadnych wątpliwości. ______________________________________________________ Autor wpisu: Adwokat Michał Podgórski Potrzebujesz pomocy prawnej w zakresie posiadania narkotyków?Skontaktuj się ze mną:+48 695-501-001kancelaria@ Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z 29 lipca 2005 r. poza przemytem czy uprawą narkotyków penalizuje również posiadanie narkotyków lub dopalaczy. Istotne jest tutaj rozróżnienie, czy mamy do czynienia z posiadaniem środków odurzających lub substancji psychotropowych w znacznej ilości, czy też w ilości nieznacznej, przeznaczonej na własny użytek. W tym drugim przypadku jest możliwość umorzenia postępowania jeszcze przed wszczęciem śledztwa lub dochodzenia. Zgodnie z art. 62 wspomnianej ustawy ten, kto posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. W prawie karnym „posiadanie” narkotyków oznacza każde władanie środkiem odurzającym lub substancją psychotropową, czyli faktyczne władztwo nad tymi substancjami. Jeżeli przedmiotem posiadania jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. O tym, kiedy mamy do czynienia ze „znaczną ilością”, pisałem już tutaj. Decyduje o tym masa wagowa środków (gramy, kilogramy, tony, liczba porcji), rodzaj środka odurzającego (podział na tzw. twarde i miękkie narkotyki) i cel przeznaczenia (w celach handlowych, na potrzeby własne). W orzecznictwie przyjmuje się, że „znaczna ilość’ narkotyków lub dopalaczy to taka, która wystarczyłaby do odurzenia co najmniej kilkunastu osób. W tym samym art. 62 ww. ustawy mowa jest o przypadku mniejszej wagi, kiedy to sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Warto tu przywołać postanowienie Sądu Najwyższego z 25 września 2002 r., w którym stwierdził on, że: „przy rozstrzyganiu, czy zachodzi tzw. wypadek mniejszej wagi, ilość posiadanego środka odurzającego jest tylko jednym z elementów, który winien być brany pod uwagę, i niewielka ilość środka bynajmniej nie musi, niejako »automatycznie«, prowadzić do uprzywilejowanej subsumcji. O uznaniu konkretnego czynu zabronionego za wypadek mniejszej wagi decyduje całościowa ocena jego społecznej szkodliwości jako zmniejszonej”. Tak naprawdę więc o uznaniu konkretnego przestępstwa za przypadek mniejszej wagi decyduje stopień jego społecznej szkodliwości, który sąd ocenia na podstawie rodzaju posiadanych środków odurzających, tego, jakie dobro zostało naruszone, rozmiarów wyrządzonej lub grożącej szkody, wagi obowiązków naruszonych przez sprawcę, jego motywacji itp. Wobec sprawcy przestępstwa, jakim jest posiadanie narkotyków lub dopalaczy, sąd każdorazowo obligatoryjnie orzeka także przepadek ww. substancji, a fakultatywnie – może orzec nawiązkę na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii w wysokości do 50 tys. zł (chyba że sprawca jest osobą uzależnioną). Z uwagi na niedokładne określenie przez ustawodawcę zakresu niekaralnego posiadania narkotyków lub dopalaczy, przedmiotem działań organów ścigania stali się okazjonalni konsumenci narkotyków, natomiast ilość wykrytych i ukaranych poważnych przestępstw narkotykowych nie wzrosła. W związku z tym w 2001 r. do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wprowadzony został art. 62a, w którym – w przypadku niewielkiej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych – ustawodawca przewiduje możliwość umorzenia postępowania jeszcze przed wszczęciem śledztwa lub dochodzenia. Więcej o tym piszę tutaj. Posiadanie narkotyków jako przestępstwo w prawie karnym W Polsce posiadanie narkotyków np. marihuany, nawet na własny użytek stanowi przestępstwo. Podstawą odpowiedzialności karnej za ten czyn jest art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej Omawiany przepis przewiduje odpowiedzialność karną za samo posiadanie narkotyków (środków odurzających lub substancji psychotropowych). Ustawa przewiduje 3 „warianty” popełnienia wskazanego czynu. Obok typu podstawowego polegającego po prostu na posiadaniu narkotyku, sprawca może odpowiedzieć za posiadanie znacznej ilości lub za tzw. „wypadek mniejszej wagi”. Posiadanie narkotyków – na czym polega przestępstwo? W pierwszej kolejności należy odpowiedzieć na pytanie co znaczy określenie, że sprawca „posiada” narkotyk. Zwrot „posiada” na gruncie prawa karnego oznacza to samo co potoczne słowo „ma” a więc każde faktyczne władztwo nad rzeczą. Często, zwłaszcza na forach internetowych można spotkać się z opinią, że spożywanie narkotyku już nie jest już jego karalnym posiadaniem. W orzecznictwie przyjmuje się jednak bardziej restrykcyjny pogląd zgodnie, z którym posiadaniem jest także posiadanie w celu niezwłocznego spożycia narkotyku. Sprawca nie poniesie jednak odpowiedzialności karnej za już spożyty narkotyk. Przyjmuje się, że karalnym posiadaniem jest posiadanie co najmniej takiej ilości narkotyku, która przynajmniej teoretycznie jest w stanie odurzyć jedną osobę np. 0,1-0,2 grama marihuany. Znaczna ilość narkotyków Surowszą odpowiedzialność przewidziano wobec sprawcy posiadającego „znaczną ilość” narkotyku. Ustawa nie precyzuje jednak jaką ilość uznać należy za zaczną, odpowiedzi należy szukać w rozstrzygnięciach sądów. Podstawowym kryterium jest oczywiście ilość danego środka odurzającego. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż nie ustala się ilości „czystego narkotyku” albowiem jako taki nie występuje on w obrocie, dokonuje się zważenia posiadanego narkotyku, uwzględniając także wagę znajdujących się w nim „wypełniaczy”. Można spotkać także pogląd, zgodnie z którym aby ocenić czy dana ilość jest znaczna należy wziąć pod uwagę również rodzaj środka i cel w jakim jest on posiadany. Z tej przyczyny „znaczna ilość” traktowana jest różnie, choć bezpiecznym jest przyjęcie, że jest to ilość wystarczająca do jednorazowego odurzenia kilkuset osób. Kiedy mamy do czynienia z wypadkiem mniejszej wagi? Bardziej skomplikowane jest ustalenie czy mamy do czynienia z tzw. „wypadkiem mniejszej wagi”. Tutaj obok ilości i rodzaju posiadanego środka pod uwagę bierze się także całokształt okoliczności wypadku. Mówiąc prościej ocenia się w jakim stopniu dany wypadek posiadania jest społecznie szkodliwy, pod uwagę bierze się motywację sprawcy np. posiadanie narkotyku na własny użytek, a także wpływ tego posiadania na sprawcę i jego otoczenie – czy narkotyk odgrywał w życiu sprawcy istotną rolę, czy jakkolwiek posiadanie przez sprawcę narkotyku negatywnie wpłynęło na jego otoczenie. Obok omawianego wypadku mniejszej wagi jeszcze bardziej korzystne dla sprawcy rozwiązanie bo umożliwiające umorzenie postępowania rozwiązanie przyjęto w odniesieniu do posiadania nieznacznej ilości narkotyku przeznaczonego na użytek własny. Więcej na ten temat we wpisie Kiedy można umorzyć postępowanie w sprawie o posiadanie narkotyków? Art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii 1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 2. Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa w ust. 1, jest znaczna ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Co jeszcze powinieneś wiedzieć o przestępstwie posiadania narkotyków? Zostałeś oskarżony o przestępstwo? Koniecznie przeczytaj poniższe artykuły: Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności i skazanie bez rozprawy Warunkowe umorzenie postępowania karnego Warunkowe zawieszenie wykonania kary Na czym polega kara ograniczenia wolności Kto może być obrońcą oskarżonego

kara za posiadanie narkotyków na własny użytek