Od połowy lutego br. Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej znajdują się w stanie wzmożonej aktywności, której przejawem jest szereg niezapowiedzianych wcześniej ćwiczeń. Stanowią one przede wszystkim demonstrację celowości i skuteczności reform wprowadzanych w Siłach Zbrojnych FR od połowy ubiegłej dekady, a także uzasadnienie dla ich kontynuacji, zwłaszcza kosztownej Zdecydowanie nie da się odpowiedzieć. Rzeczywiście, na terytorium Federacji Rosyjskiej, obowiązek wojskowy jest usuwany z obywateli w zależności od ich płci i rangi. Oznacza to, że niektórzy ludzie są szybciej wyłączani z akcji, inni później. Do jakiego wieku mężczyźni są na koncie militarnym? Sądy wojskowe Federacji Rosyjskiej tworzą system obejmujący organy powiązane z dzielnicami, a także garnizony. Rozważają różne sprawy - karne, cywilne, administracyjne. Ale tylko te, które są powiązane z wojskiem, z konkretną dzielnicą lub jednostką wojskową. Planuje dużo większe wydatki na armię. 22 października 2021, 7:24. Rosjanie w najbliższych latach zamierzają mocniej postawić na zbrojenia. Tylko w przyszłym roku budżet armii wzrośnie do 42 mld euro. Z kolei w 2024 r. na wojsko ma trafić 15,2 proc. wszystkich wydatków budżetowych. Dziś jest to nieco ponad 14 proc. Admirał Marynarki Wojennej (1955-1991) odpowiednik NATO. OF-10. Historia rosyjskich stopni wojskowych. Stopnie i insygnia rangi rosyjskich sił zbrojnych do 1917 r. Stopnie i insygnia rangi Armii Czerwonej 1918-1935 , 1935-1940 , oraz 1940-1943. Stopnie i insygnia rangi Armii Radzieckiej 1943–1955. Sztab Generalny i Ministerstwo Obrony Federacji Rosyjskiej . Dyrekcja Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej jest kontrolowana przez Sztab Generalny Ministerstwa Obrony. Siły Zbrojne RF polegają na Sztabie Generalnym jako głównym zarządzie operacyjnym całej struktury jako całości. Po reformie Sił Zbrojnych RF w 2008 r. Jednak mało efektywne działania wywiadowcze nie wykryły przygotowań wojsk Federacji Rosyjskiej do wejścia w rejon konfliktu. Wojska gruzińskie nie zablokowały łączącego Osetię Północną i Południową strategicznego tunelu Rockiego, a późniejsze próby odzyskania kontroli nad nim zakończyły się fiaskiem [100] . BF3j. Jest to państwowa organizacja wojskowaSiły Zbrojne Federacji Rosyjskiej, nieoficjalnie zwane Siłami Zbrojnymi RF, których liczba wynosi 1 903 000 ludzi w 2017 r., Mają odpierać agresję przeciwko Federacji Rosyjskiej, chronić jej integralność terytorialną i nienaruszalność wszystkich jej terytoriów oraz wykonywać zadania zgodnie z umowami w maju 1992 r. Z uzbrojonychSiły Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, w tym czasie Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, miały znacznie większą liczbę. Stanowił on 2 880 000 ludzi i posiadał największą na świecie liczbę zapasów broni jądrowej i innej broni masowego rażenia, a także dobrze rozwinięty system w zakresie jej dostarczania. Teraz Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej regulują liczbę zgodnie z dekretami Prezydenta Federacji w stanie Sił Zbrojnych 1 013000 żołnierzy, ponieważ w marcu 2017 r. Wszedł w życie ostatni opublikowany dekret prezydenta. Łączna liczba Sił Zbrojnych jest wskazana powyżej. Służba wojskowa w Rosji prowadzona jest zarówno przez pobór do wojska, jak i przez kontrakt, przy czym w ostatnich latach przeważała usługa kontraktowa. Na wezwanie młodych ludzi służba w armii przez jeden rok, ich minimalny wiek to osiemnaście lat. W przypadku personelu wojskowego Federacji Rosyjskiej maksymalny wiek wynosi sześćdziesiąt pięć lat. W chwili rejestracji kadry specjalnych szkół wojskowych mogą mieć mniej niż osiemnaście jest przejęcieWojsko, lotnictwo i marynarka wojenna dopuszczają funkcjonariuszy do swojej służby wyłącznie na podstawie umowy. Cały korpus jest przeszkolony istotne instytucje szkolnictwa wyższego, w których po ukończeniu studiówkadeci otrzymują stopień porucznika. Na okres studiów studenci drugiego roku kończą pierwszą umowę na okres pięciu lat, a więc rozpoczyna się ona w murach wojskowej placówki oświatowej. Obywatele w rezerwie i rangi oficerskiej często uzupełniają siłę Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Mogą również zawrzeć umowę o służbie wojskowej. Wliczając tych absolwentów, którzy studiowali w wydziałach wojskowych uniwersytetów cywilnych i zostali zdeterminowani po ukończeniu studiów w rezerwie, mają również prawo zawrzeć umowę z Siłami to wydziałów szkolenia wojskowego, orazcykli w ośrodkach szkolenia wojskowego. Młodsze dowództwo i ranga mogą być rekrutowane zarówno na podstawie umowy, jak i przez telefon, do którego absolutnie wszyscy obywatele płci męskiej mają od osiemnastu do dwudziestu siedmiu lat. Usługa poboru wynosi rok (kalendarz), a kampania poboru odbywa się dwa razy w roku - od kwietnia do lipca oraz od października do grudnia, wiosną i jesienią. Sześć miesięcy po rozpoczęciu służby, każdy żołnierz Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej może złożyć sprawozdanie z zawarcia umowy, pierwszej umowy - na trzy lata. Jednak po czterdziestu latach prawo zostaje utracone, ponieważ czterdziesta rocznica to granica tworzą niezwyklerzadko mężczyźni są tutaj przytłaczającą większością. Wśród prawie dwóch milionów żołnierzy kobiety stanowią mniej niż pięćdziesiąt tysięcy, a tylko trzy tysiące z nich ma stanowiska oficerskie (jest ich nawet dwudziestu ośmiu).Trzydzieści pięć tysięcy kobiet jest napozycje sierżantów i żołnierzy, a jedenaście tysięcy z nich to chorąży. Tylko półtora procent kobiet (czyli około czterdziestu pięciu osób) zajmuje główne stanowiska dowodzenia, a reszta służy w kwaterze głównej. Teraz o ważnej rzeczy - o bezpieczeństwie naszego kraju w razie wojny. Przede wszystkim konieczne jest rozróżnienie trzech rodzajów rezerwy rezerwa na mobilizację, którapokazuje liczbę poborowych w bieżącym roku, jak również zorganizowanych, gdzie dodaje się liczbę wcześniej obsłużonych i przeniesionych do rezerwy oraz potencjalną rezerwę mobilizacyjną, czyli liczbę osób, na które można liczyć w przypadku wojny podczas mobilizacji wojsk. Tutaj statystyki pokazują, że jest to dość niepokojące. W 2009 r. Trzydzieści jeden milionów osób znalazło się w potencjalnej rezerwie na mobilizację. Porównaj: w Stanach Zjednoczonych, pięćdziesiąt sześć, aw Chinach - dwieście osiem 2010 r. Stan (zorganizowana rezerwa)wyniósł dwadzieścia milionów ludzi. Demografowie obliczyli skład Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej i obecny rezerwy mobilizacyjnej, dane okazały się złe. Osiemnastoletni mężczyźni prawie znikną w naszym kraju do 2050 roku: ich liczba zmniejszy się czterokrotnie i będzie wynosiła tylko 328 tysięcy ludzi ze wszystkich terytoriów. Oznacza to, że potencjalna rezerwa mobilizacji w 2050 r. Wyniesie tylko czternaście milionów, czyli o 55% mniej niż w 2009 personeluSiły Zbrojne Federacji Rosyjskiej składają się z dowództwa prywatnego i młodszegopersonel (sierżanci i sierżanci), oficerowie służący w oddziałach, lokalne, okręgowe, centralne w różnych pozycjach (są zapewniane przez personel), w komisariatach wojskowych, w komendach, w biurach za granicą. Mają w tym również udział wszyscy kadeci, którzy kształcą się w instytucjach edukacyjnych Ministerstwa Obrony i ośrodków szkolenia 2011 r. Cała struktura Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej nie jestprzekroczyło milion ludzi, było to wynikiem długotrwałej i potężnej redukcji z ludzi w Siłach Zbrojnych w 1992 r. do miliona. Oznacza to, że zniknęło ponad sześćdziesiąt trzy procent armii. Do 2008 r., Nieco mniej niż połowa wszystkich pracowników - chorążych, chorążych i oficerów. Potem nastąpiła reforma wojskowa, podczas której niemal wyeliminowano stanowiska sztabowców i chorążych, a wraz z nimi ponad sto siedemdziesiąt tysięcy stanowisk oficerskich. Na szczęście prezydent odpowiedział. Cięcia ustały, a liczba funkcjonariuszy powróciła do dwustu dwudziestu tysięcy osób. Liczba generałów Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (generałów wojskowych) wynosi obecnie sześćdziesiąt mówią liczbyPorównamy liczbę i skład UzbrojeniaSiły 2017 i 2014. W chwili obecnej w aparacie Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiej wojskowe organy kontrolne obejmują 10 500 żołnierzy. Sztab generalny liczy 11 300. Siły lądowe mają 450 000 ludzi, 280 000 służy siłom powietrznym, a marynarka ma 185 000 ludzi, 120 000 ludzi należy do strategicznych sił rakietowych, a 165 000 ludzi do sił obrony powietrznej. Oddziały powietrzne składają się z 45 000 2014 r. W Siłach Zbrojnych całkowita liczba wynosiła 845000, z czego siły lądowe 250 000, Navy - 130 000, w powietrzu - 35 000, SNF - 80 000, Air Force - 150 000, i - uwaga! - komenda (plus usługa) wynosiła 200 000 ludzi. Bardziej niż cały personel sił powietrznych! Jednak liczby w 2017 roku sugerują, że liczba Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej rośnie nieco. (I nadal główną armią są teraz mężczyźni, 92,9% z nich, a tylko 44 921 żołnierzy).KartaSiły Zbrojne Federacji Rosyjskiej, jak każda inna organizacja wojskowakraje mają ogólne przepisy wojskowe, które są zbiorem głównych zasad, za pomocą których, w procesie studiowania, żołnierze tworzą ogólną koncepcję, jak chronić własne prawa i interesy kraju przed zewnętrznymi, wewnętrznymi i wszelkimi innymi zagrożeniami. Ponadto badanie tego zestawu zasad pomaga rozwinąć służbę Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej jest najważniejszą częścią podczaspoczątkowe przygotowanie do służby, przy jego pomocy żołnierz lub żeglarz zapoznaje się z podstawowymi pojęciami i pojęciami. W sumie istnieją cztery rodzaje kart i każdy musi być dokładnie zbadany przez absolutnie każdego wojskowego. Stąd znane są ogólne obowiązki i prawa, cechy harmonogramu, zasady ustawKarta dyscyplinarna ujawnia istotę wojskadyscyplina i dyktuje obowiązek jej przestrzegania, opowiada o różnych rodzajach kar i zachęt. W ten sposób różni się od Karty usług wewnętrznych. Określa określone środki odpowiedzialności za pewne naruszenia przepisów ustawowych. Statuty służby wartowniczej i garnizonowej Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej zawierają oznaczenie celów, porządek organizacyjny i wykonanie służby wartowniczej i garnizonowej. Zawiera również prawa i obowiązki wszystkich oficjalnych żołnierzy i osób wykonujących obowiązki określa kolejność ruchu za pomocąbroń i bez niej, techniki drążenia, typy jednostek budowlanych z wyposażeniem i kolejność pieszych. Po dokładnym przestudiowaniu statutu każdy żołnierz jest zobowiązany do zrozumienia istoty dyscypliny wojskowej, do zrozumienia rang, do przyznania czasu, do wykonywania obowiązków na stanowisku dyżurnym, do sprawowania warty, wartownika i wielu dowódca sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej - prezydent V. V. Putin. Jeśli agresja zostanie podjęta przeciwko Rosji lub istnieje bezpośrednie zagrożenie dla niego, to on będzie musiał wprowadzić stan wojenny w kraju lub w pewnych obszarach w celu stworzenia wszystkich warunków, aby zapobiec lub odpierać agresję. W tym samym czasie lub niezwłocznie prezydent informuje o tym Radę Federacji i Dumy Państwowej w celu zatwierdzenia tego Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej na zewnątrzkraje mogą być tylko po otrzymaniu odpowiedniego dekretu Rady Federacji. Kiedy w Rosji panuje pokój, najwyższy dowódca przewodzi generalnemu przywództwu Sił Zbrojnych, a podczas wojny kieruje obroną Rosji i odzwierciedla agresję. To także prezydent tworzy Radę Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej i kieruje nią, a także zatwierdza, powołuje i odwołuje najwyższe dowództwo Sił Zbrojnych RF. Jego wydział jest i zatwierdza doktrynę wojskową Federacji Rosyjskiej, a także koncepcję i plan budowy Sił Zbrojnych, plan mobilizacji, obrony cywilnej i wiele obronyMinisterstwo Obrony Federacji Rosyjskiej - organ kontrolny Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiejsą rozwój i wdrażanie polityki państwa w zakresie obrony kraju, regulacji prawnych i standardów obrony. Ministerstwo organizuje użycie Sił Zbrojnych zgodnie z federalnymi przepisami konstytucyjnymi i umowami międzynarodowymi, utrzymuje niezbędną gotowość, podejmuje działania na rzecz budowy Sił Zbrojnych, zapewnia ochronę socjalną dla personelu wojskowego, a także członków ich Obrony uczestniczy wrozwój i wdrażanie polityki państwa w zakresie współpracy międzynarodowej. Pod jego wydziałem znajdują się komisariaty wojskowe, organy kontrolne Sił Zbrojnych FR dla okręgów wojskowych, a także wiele innych wojskowych organów kontrolnych, w tym terytorialnych. Ministrowi obrony przewodniczy minister wyznaczony i odwołany przez Prezydenta Federacji Rosyjskiej. Pod jego kierownictwem działa rada, w skład której wchodzą wiceministrowie, szefowie służb i głównodowodzący wszystkich typów sił zbrojnych Federacji Generalny Sił Zbrojnych RFSztab Generalny jest centralnym organem wojskowymzarządzanie i główny organ zarządzający samolotem. Koordynuje działania oddziałów granicznych i FSB Federacji Rosyjskiej, Gwardii Narodowej pod dowództwem żołnierzy, kolei, obrony cywilnej i wszystkich innych, w tym służby wywiadowcze. Skład sztabu generalnego to główne kierownictwo, kierownictwo i wiele innych zadania Ministerstwa Obrony Federacji Rosyjskiejstrategiczne planowanie wykorzystania Sił Zbrojnych, wojsk i innych formacji i wojsk, biorąc pod uwagę wojskowy podział administracyjny Federacji Rosyjskiej, przeprowadzając mobilizację i pracę operacyjną w zakresie przygotowania Sił Zbrojnych, przenosząc Siły Zbrojne na skład i organizację czasu wojny. Sztab Generalny organizuje strategiczne i mobilizujące rozmieszczenie sił zbrojnych i innych oddziałów, formacji i organów, koordynuje działania w zakresie zapisów wojskowych, organizuje działania wywiadowcze w obronie i bezpieczeństwie, planuje i organizuje komunikację, a także topograficzne i geodezyjne wsparcie Sił Zbrojnych. Wojska NATO przeciwko Rosji. Kto ma większe szanse na zwycięstwo? Generałowie stawiają sprawę jasno Data utworzenia: 21 lutego 2022, 22:54. Będzie wojna czy nie? Cały świat patrzy ze zgrozą na to, co dzieje się u granic Ukrainy, w obawie, że potencjalny konflikt rozleje się na inne kraje. Fakt poprosił polskich generałów, aby porównali zdolności militarne Rosji i NATO. Generał Waldemar Skrzypczak i generał Bogusław Pacek nie mają wątpliwości, która ze stron ma przewagę. Jest jednak pewien warunek, który musi zostać spełniony, aby przewaga została utrzymana. Wojska Rosji i wojska NATO. Gen. Waldemar Skrzypczak i gen. Bogusław Pacek Foto: - / BRAK Były dowódca Wojsk Lądowych gen. Waldemar Skrzypczak nie ma wątpliwości, że pod kątem militarnym NATO ma przewagę nad Rosją. – Rosja jest rozległa, ma wojska wzdłuż swojej południowej i zachodniej granicy, bo ma bardzo wiele punktów zapalnych. Poza tym NATO także ma bardzo długą granicę: od Norwegii aż do Turcji, to jest około 6 tys. km. Rosjanie nie są w stanie zabezpieczyć całej granicy swoimi siłami zbrojnymi. Generalnie, jeśli miałoby dojść do takiego konfliktu zbrojnego pomiędzy NATO a Rosją, porównując stosunki sił, to Rosja nie ma szans wygrać z NATO na tym froncie liczącym 6 tys. km. Sucho porównując stosunek sił, to absolutnie jest przewaga NATO – uspokaja gen. Skrzypczak w rozmowie z Faktem. Gen. Waldemar Skrzypczak: Ukraińcy są dobrze wyszkoleni Były dowódca Wojsk Lądowych zwraca też uwagę, że armia ukraińska jest obecnie bardzo sprawna. – Życzyłbym sobie, żeby te wszystkie armie NATO były w takiej sprawności i zdolności bojowej, jak armia ukraińska. Ukraińcy poczynili znaczące postępy, jeżeli chodzi o to, co się stało w roku 2014. To jest dobrze wyszkolone wojsko. Jest przygotowane, rozwinięte na pozycjach bojowych. Zna teren prowadzenia walk. Jest dobrze uzbrojone. Rozwinęli dynamicznie swój przemysł zbrojeniowy. Mają duży potencjał zbrojeniowy i Rosjanie o tym wiedzą. Także moim zdaniem armia ukraińska jest doskonale przygotowana na te warunki, na jakie Ukrainę stać – zapewnia gen. Waldemar Skrzypczak. Wyciekły tajne plany Rosji? Ich treść budzi strach. Gen. Polko: To przerażające, ale realne Gen. Bogusław Pacek: Europa nie pokona Rosji bez Stanów Zjednoczonych Zobacz także – Europa sama nie jest w stanie poradzić sobie z Rosją. Dlatego że w Europie są tylko dwa państwa, które posiadają broń nuklearną, Francja i Wielka Brytania. Znam ten potencjał, byłem nawet na tych okrętach. Potencjały tych wszystkich okrętów są porównywalne do potencjału nuklearnego, który jest we Flocie Bałtyckiej – mówi gen. Bogusław Pacek w rozmowie z Faktem. Były doradca NATO ds. wojskowego systemu Ukrainy zwraca jednak uwagę na fakt, że Rosja ma przewagę w innej dziedzinie. – Przewaga Federacji Rosyjskiej jest duża w lotnictwie, broni hipersonicznej, w działaniu z kosmosu itd. To jest sprawa bardzo prosta. Jeżeli mówimy, że potencjał NATO jest trochę większy od potencjału Federacji Rosyjskiej, a potencjał USA to jest co najmniej 70 proc. potencjału NATO, no to sam każdy może sobie odpowiedzieć na pytanie, która strona jest silniejsza – dodaje gen. Bogusław Pacek w rozmowie z Faktem. Dodaje, że porównywanie danych dotyczących liczby amunicji i sprzętu wojskowego nic tutaj nie da. – Porównywanie liczb do niczego nie prowadzi. Ale jeśli spojrzymy na zdolności militarne Rosji, to one przeważają nad zdolnościami militarnymi wszystkich państw europejskich. Dlatego wiadomo, że bezpieczeństwo Europy zależy w dużym stopniu od Stanów Zjednoczonych – podkreśla gen. Bogusław Pacek w rozmowie z Faktem. (Źródło: Królewscy komandosi są już w Polsce. To elita, która nigdy w boju nie zawiodła /3 - / BRAK Wojska Rosji i wojska NATO. Gen. Waldemar Skrzypczak i gen. Bogusław Pacek /3 Michał Fludra / Gen. Bogusław Pacek zwraca uwagę, że główną rolę w NATO odgrywa amerykańska armia. /3 Lemur Image Import / Lemur Image Import Gen. Waldemar Skrzypczak chwali armię ukraińską. Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem: Republiki Federacji Rosyjskiej stanowią ok. 30 proc. jej całej powierzchni. Mają swoje własne konstytucje, języki urzędowe, flagi i narodowe hymny. Co odróżnia je od obwodów, krajów, wydzielonych miast i innych podmiotów federalnych, których w Federacji Rosyjskiej jest łącznie ponad 80? Stopień zależności republik od władzy centralnej jest różny. Dla wielu z nich dotacje z rosyjskiego budżetu są kluczowe, inne są ograniczane przez specyficzny sposób dystrybucji środków Finansowe wpływy z każdego federalnego okręgu są kierowane do centrum i następnie dystrybuowane uznaniowo, w zależności od różnych, często niejawnych czynników. System służy bardziej Kremlowi niż republikom Dla mieszkańców ubogich republik wstąpienie do wojska często jest jedyną drogą na awans społeczny O Czeczenii mówi się teraz głównie za sprawą Ramzana Kadyrowa. Młodsi internauci mogą kojarzyć Dagestan z Hasbullą, mierzącym 91 cm popularnym TikTokerem. W Jakucji po 1991 r. zaczęto kultywować "etniczny entuzjazm" w ramach którego w szkołach oraz na uniwersytecie zaczęto nauczać religii bóstw Ajyy i szamanizmu Więcej podobnych historii przeczytasz na stronie głównej Onetu Podział administracyjny Federacji Rosyjskiej jest skomplikowany. Oprócz 46 obwodów administracyjnych zarządzanych przez gubernatorów podmiotami federalnymi są jeszcze kraje (łącznie dziewięć), miasta wydzielone (trzy, w tym okupowany Sewastopol), obwody i okręgi autonomiczne oraz republiki. Szczególną uwagę zwracają tutaj właśnie republiki, których jest aż 21 (bez okupowanego od 2014 r. Krymu). Łącznie zajmują one ok. 30 proc. powierzchni Rosji. Największą jest stanowiąca wschodnią część Syberii Jakucja (nr 14 na mapce), będąca największą pod względem powierzchni jednostką podziału terytorialnego na świecie (ma powierzchnię ponad 3 mln km kw, czyli ok. 10 razy więcej niż Polska). Najmniejszą republiką jest z kolei Adygeja (nr 1 na mapie) — jej powierzchnia to zaledwie 7,8 tys. km kw, czyli mniej więcej tyle, ile ma Wodzisław lub Kostrzyn. Mapa Federacji Rosyjskiej z wyszczególnieniem 21 republik i Krymu Foto: Wikimedia (Grafika autorstwa Kudzu1 - Praca własna, CC BY-SA Od Kaliningradu po Czukotkę Federacja Rosyjska jest niezwykle rozległa i rozciąga się na przestrzeni ponad 8 850 km od Kaliningradu po Czukotkę praktycznie stykającą się z Alaską. W tych granicach żyje wiele grup etnicznych i wyznaniowych, tak więc zbudowanie całkowicie jednolitej tożsamości narodowej jest praktycznie niemożliwe (udowodnił to upadek ZSRR). W odróżnieniu od obwodów autonomicznych, republiki Federacji Rosyjskiej mają swoje własne flagi, hymny oraz mają prawo ustanawiać swoje własne języki państwowe używane na równi z rosyjskim. Konstytucja Federacji Rosyjskiej gwarantuje im również możliwość posiadania własnej konstytucji oraz ustawodawstwa. Ile da Rosja? Zdaniem Jadwigi Rogoży z Ośrodka Studiów Wschodnich, autorki opracowania "Federacja bez federalizmu" (rok 2014 — przyp. red), kontrola centrum nad regionami jest tak duża, że "stoi w sprzeczności z formalnie istniejącym w Rosji ustrojem federalnym". Stopień zależności republik od centralnej władzy Federacji Rosyjskich nie jest jednakowy, ale wiele z nich jest silnie uzależnionych od dotacji z budżetu centralnego. Dzieje się tak, ponieważ finansowe wpływy z każdego federalnego okręgu są kierowane do centrum i następnie dystrybuowane uznaniowo, w zależności od różnych, często niejawnych czynników. Jest to system, który służy bardziej Kremlowi niż republikom. Mniej zasobne i gorzej usytuowane geograficznie republiki muszą walczyć o sympatię władz na Kremlu, często płacąc za dotacje uległością. Z kolei regiony, które posiadają własne surowce i mogłyby lepiej rozporządzać swoim budżetem, są ograniczane przez tę politykę, która uniemożliwia im samodzielny rozwój i swobodę inwestowania. Niedostatek i ograniczone szanse na awans społeczny to bezpośrednie przyczyny tego, że mężczyźni z gorzej usytuowanych republik chętnie wstępują do wojska. Żołd szeregowego żołnierza jest kilkukrotnie większy niż średnie wynagrodzenie, które mogą otrzymać za pracę w swoim regionie, dodatkowo dzietność na prowincji jest o wiele wyższa — nie dziwią więc statystyki mówiące o tym, że rosyjskie ofiary wojny w Ukrainie to w dużej mierze mieszkańcy republik, Buriacji, Dagestanu i Tuwy. Zdaniem rosyjskiego eksperta Pawła Łuzina z tych regionów może pochodzić nawet jedna czwarta wszystkich rosyjskich ofiar wojennych (ekspert udzielał tej wypowiedzi na początku kwietnia — przyp. red). Ten sam ekspert wskazywał również, że żołnierze ze wschodnich republik częściej są wysyłani na misje, które wiążą się z większym ryzykiem zgonu, ponieważ przeciętni Rosjanie mniej przejmą się ich śmiercią. W analogicznym przypadku popełniane przez nich zbrodnie można łatwo ograć propagandowo jako bestialstwo, którego nie dopuściliby się żołnierze z Moskwy lub Sankt Petersburga — przykładem mogą być tutaj żołnierze z 10-tysięcznego miasta Kniazie-Wołkonskoje w Kraju Chabarowskim, którzy okupowali Buczę i są oskarżani o gwałty oraz masowe morderstwa. Problem z Kadyrowem Są to oczywiście pewne uproszczenia, ponieważ żadnej relacji między republiką a centrum nie da się trafnie opisać jednym zdaniem. Przykładem może być tutaj Czeczenia, której formalnym przywódcą od 2007 r. jest Ramzan Kadyrow, polityk, który sam określa siebie jako wiernego żołnierza Putina. To dyktator określany mianem zdrajcy, otwarcie kolaborujący z Rosją, która wywołała w republice aż dwie wojny i praktycznie zrównała Grozny z ziemią. Kadyrow nie jest jednak całkowicie uległy i prowadzi w republice politykę derusyfikacji oraz islamizacji (ok. 95 proc. mieszkańców to muzułmanie), dodatkowo jest na swój sposób szanowany za dystrybucję dotacji z budżetu federalnego, dzięki którym udało się odbudować wspominaną wcześniej stolicę. Rosnąca niezależność Czeczenii skłania do stawiania pytań o to, jak te relacje będą kształtować się w najbliższych latach. Aktualnie w wojnie w Ukrainie walczą zarówno Kadyrowcy (oczywiście po stronie Rosji), jak i również Czeczeni, którzy sprzeciwiają się jego dyktaturze i stają po stronie Ukrainy. Centrum Groznego, miasto odbudowano po wojnie Foto: Oleg Nikishin/Epsilon / Getty Images Meczet Achmada Kadyrowa w Groznym Foto: Sefa Karacan/Anadolu Agency/Getty Images / Getty Images Kraj Hasbulli i mistrza MMA Kolejną z republik, której budżet w ogromnym stopniu jest zależny od kremlowskich dotacji, jest Dagestan położony nad Morzem Kaspijskim. Do europejskich mediów Dagestan w ciągu ostatnich lat przebijał się głównie dzięki sukcesom pochodzącego z Machaczkały Chabiba Nurmagomiedowa, wielokrotnego mistrza UFC i jedną z największych legend mieszanych sportów walki. Młodsi internauci mogą natomiast kojarzyć Dagestan z Hasbullą, mierzącym 91 cm popularnym TikTokerem (na zdjęciu poniżej obydwaj panowie w klatce podczas gali UFC). Chabib Nurmagomiedow i Hasbulla wspólnie w oktagonie Foto: Getty Images/Chris Unger/Contributor Dagestan to republika, której problemem oprócz dużego bezrobocia, korupcji i nepotyzmu jest też wieloetniczność. Dagestan zamieszkuje ponad 36 grup etnicznych, z których najbardziej liczni są Awarowie, Dargijczycy, Lezgini i Lakowie — łącznie w Dagestanie żyją ponad 3 mln osób, a gęstość zaludnienia jest mniej więcej dwa razy mniejsza niż w Polsce. Dagestan zamieszkuje ponad 36 grup etnicznych Foto: Giovanni Mereghetti/UCG/Universal Images Group / Getty Images Lekcje z szamanizmu Największą i niezwykle ciekawie zróżnicowaną pod względem geograficzną republiką jest Jakucja — jej mieszkańcy wolą jednak nazwę Sacha. Republika jest położona na terenie trzech stref czasowych, a roczna amplituda temperatur sięga tam 100 st. C. W grudniu średnia temperatura w stolicy, Jakucku, wynosi -35 st. C, ale zdarza się, że spada poniżej -50 st. C. Jakuck zimą / fot. Svetlana Pavlova\TASS via Getty Images Foto: Svetlana Pavlova\TASS / Getty Images Sacha geograficznie stanowi część Syberii, gdzie w sferze religijnej nadal popularny jest szamanizm, rozumiany bardziej jako przewodnictwo dusz niż jako szarlataństwo. Po 1991 r., kiedy prezydentem republiki po raz pierwszy został rodowity Sacha, Michaił Nikołajew, zaczęto kultywować "etniczny entuzjazm" w ramach którego w szkołach oraz na uniwersytecie zaczęto nauczać religii bóstw Ajyy i szamanizmu. Wcześniej mieszkańcy republiki byli szykanowani za używanie języka innego niż rosyjski. "Dziś Jakuck jest jakucki, ale kiedyś baliśmy się mówić we własnym języku (...) Jeśli na przystanku byli nuczcza (biali), zawsze wsiadałam ostatnia. Wewnątrz nigdy nie zajmowałam miejsca, jeśli oni stali" - mówi portierka z akademika w Jakucku w rozmowie z "Newsweekiem". Norylsk to najbardziej na północ wysunięte miasto w Rosji Foto: Kirill Kukhmar\TASS / Getty Images Przeczytaj także: To najbardziej depresyjne miasto na świecie. Słońca nie ma tam tygodniami Tatarstan We wspominanym wcześniej raporcie OSW Tatarstan został zdefiniowany jako region, który przed latami 90. cieszył się największą autonomią, żeby później przekształcić się w enklawę autorytaryzmu. Tatarstan to jeden z regionów-donatorów, czyli tych, które zapewniają wpływy do budżetu (oprócz Tatarstanu zalicza się do nich również Moskwę, Petersburg, obwód leningradzki, sachaliński i tiumeński). Tatarzy stanowią ponad 50 proc. ludności republiki, a dominującymi wyznaniami są prawosławie i islam sunnicki. Ważną postacią w historii republiki jest prezydent Mintimier Szajmijew, rządzący w latach 1991–2010, który uzyskał dla Tatarstanu pokaźną autonomię w Federacji Rosyjskiej, zapewniając jej status suwerennego państwa zrzeszonego z Rosją. Dopiero w 2000 r. Tatarstan stał się oficjalnie częścią Rosji, ale republika nadal walczy o swoje tradycje oraz język, postulując nauczanie go w szkołach jako języka państwowego. Nie zgadzał się z tym Władimir Putin, którego zdaniem powinien być to wyłącznie język fakultatywny i nie powinno się przymuszać do nauki tatarskiego Rosjan mieszkających w republice. Meczet Kul Szarif na Kremlu w Kazaniu, stolicy Tatarstanu Foto: Getty Images Zobacz także: "Porcelana daje nieskończone możliwości" Według szacunków amerykańskich analityków Rosjanie zgromadzili nad granicą z Ukrainą 100 batalionowych grup taktycznych (BTG). BTG stanowiły podstawę wcześniejszej rosyjskiej interwencji militarnej na Ukrainie. Batalionowe grupy taktyczne już walczyły na Ukrainie Batalionowe grupy taktyczne po raz pierwszy pojawiły się w armii sowieckiej podczas wojny w Afganistanie. Było to doraźne rozwiązanie pozwalające w dogodny sposób na stworzenie małych, ale gotowych do samodzielnego prowadzenia bitwy sił. Ośrodek Studiów Wschodnich w jednej ze swoich analiz pisze, że w Rosji, już z perspektywy wojen w Gruzji (2008 r.) i na Ukrainie (od 2014 r.), jako najmniejsze zgrupowanie wojsk przystosowane do prowadzenia działań połączonych postrzegana była batalionowa grupa taktyczna. Samo w sobie stanowiło to rewolucję w zestawieniu z sowiecką sztuką wojenną. Amerykańskie czasopismo wojskowe Armor z lipca-września 2016 r., podaje, że batalionowa grupa taktyczna składała się zazwyczaj z kompanii czołgów, trzech kompanii piechoty zmechanizowanej, dwóch kompanii przeciwpancernych, dwóch lub trzech baterii artylerii i dwóch baterii przeciwlotniczych. Większość BTG biorących udział w wojnie w Donbasie pochodziła z 49. Armii. Na Ukrainie batalionowe grupy taktyczne brały udział między innymi w bitwie pod Mariupolem w 2015 r., w bitwie o lotnisko w Doniecku oraz zamykały ukraińskie siły w kotle debalcewskim. BTG zmieniły rosyjską armię Z obserwacji przedsięwzięć poligonowych z I kwartału 2020 r. wynika, że ćwiczenie sił połączonych w oparciu o batalionową grupę taktyczną stało się normą. Stanowi to znaczące ułatwienie w dalszym procesie szkolenia - do podstawowych ćwiczeń taktycznych na szczeblu batalionu żołnierze przystępują już odpowiednio przygotowani (tym bardziej do kolejnych przedsięwzięć szczebla pułku i – najwyższego – brygady/dywizji). Z drugiej strony wskazuje na znaczącą zmianę w rosyjskiej sztuce wojennej, tj. umożliwienie prowadzenia samodzielnych działań stosunkowo niewielkimi pododdziałami, a tym samym – co w czasach sowieckich było de facto niewyobrażalne – oddanie inicjatywy na polu walki w ręce młodszych oficerów i podoficerów - podaje Ośrodek Studiów Wschodnich. Skład i wyposażenie rosyjskiej batalionowej grupy taktycznej Dokładna struktura, skład i wyposażenie każdej grupy taktycznej zależy od zadania, jakie stoi przed jednostką. BTG składa się najczęściej z batalionu (zazwyczaj piechoty zmechanizowanej) złożonej z 2-4 kompanii wzmocnionych jednostkami obrony przeciwlotniczej, artylerii, inżynierów i wsparcia logistycznego, utworzonymi z garnizonowej brygady armii rosyjskiej. Zazwyczaj takie zgrupowania wzmacniają kompania czołgów i artyleria rakietowa. BTG stanowiły rdzeń sił rosyjskich podczas ataku Rosji na Ukrainie w latach 2013-15, szczególnie w wojnie w rosyjskiego ministra obrony Siergieja Szojgu, według stanu na sierpień 2021 r. Rosja miała około 170 BTG. Każdy batalionowa grupa taktyczna ma około 600-800 oficerów i żołnierzy, z których około 200 to żołnierze piechoty. Grupa wspierana jest przez około 10 czołgów T-90 i 40 bojowych wozów piechoty BMP-2/ wylicza, że wzmocniona batalionowa grupa taktyczna liczyć może nawet 800-1000 ludzi i 250-300 sztuk sprzętu bojowego i specjalnego. Defencje24 podaje, że batalion piechoty zmotoryzowanej na BTR-80/82A, BMP-2/3 czy MT-LB, poza kompaniami czołgów czy artylerii może mieć przydzielonych także wiele plutonów zwiększających możliwości bojowe, rozpoznawcze, logistyczne itp. Broń batalionowej grupy taktycznej. Transporter opancerzony BMP-3 BMP-3 jest pływającym opancerzonym, gąsienicowym wozem bojowym, przeznaczonym do wspierania czołgów. Załogę BMP-3 tworzy dowódca, kierowca, działonowy i siedmiu żołnierzy desantu. Kierowca i dwóch żołnierzy desantu zajmują miejsce w przedniej części pojazdu, działonowy i dowódca w wieży, a pięciu żołnierzy desantu w przedziale pomiędzy wieżą a przedziałem przedniej części kadłuba znajduje się przedział kierowania. W środkowej przedział bojowy z wieżą, a w tylnej przedział desantu i napędowy. Opancerzenie kadłuba i wieży chroni przed ostrzałem broni strzeleckiej i odłamkami pocisków artyleryjskich. W wieży znajduje się zasadnicze uzbrojenie wozu: 100 mm armata 2A70, 30 mm armata 2A72 i sprzężony z nimi karabin maszynowy PKT. Maksymalny kąt wychylenia armat +60 stopni pozwala używać armaty 2A72 jako broni przeciwlotniczej. Wokół wieży zamocowane jest sześć wyrzutni granatów dymnych 902W Tucza. Czołg T-90 T-90 to rosyjski współczesny czołg podstawowy. W 2021 roku dostarczono pierwsze zmodernizowane pojazdy oznaczone jako T-90M. Zakres modernizacji T-90M objął przede wszystkim montaż nowego uzbrojenia w postaci zmodernizowanej armaty gładkolufowej 2A46M-5 kal. 125 mm wraz z nowym systemem kierowania ogniem oraz zdalnie sterowanego modułu uzbrojenia z karabinem maszynowym Kord na stropie wieży. Nowy modułowy pancerz reaktywnego „Relikt” chroni kadłub i wieżę, a pancerz prętowy ochrania tylną część pojazdu. Możliwe jest zastosowanie aktywnych systemów ochrony. Dla podniesienia mobilności czołg otrzymał też nowy silnik wysokoprężny W-92S2 o mocy 1130 T-90 waży 46,5 t, a załogę stanowi trzech żołnierzy. System Grad Grad to radziecka polowa samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa skonstruowana w latach 60. Przeznaczona dla artylerii dywizyjnej. Jeden z najszerzej używanych systemów tego rodzaju na świecie, także w posiada 40 prowadnic rurowych (po 10 w 4 rzędach) zainstalowanych na zmodyfikowanym podwoziu samochodu. Pakiet prowadnic wraz z kołyską jest osadzony na obrotowym łożu przymocowanym do ramy samochodu. Kąty ostrzału poziomego są dla małych kątów podniesienia ograniczone ze względów bezpieczeństwa (wyloty prowadnic znajdują się na wysokości kabiny). Prowadnice mogą być naprowadzane elektrycznie lub ręcznie. Pociski są odpalane elektrycznie. Celownik mechaniczny, kątomierz działowy oraz mechanizm sterowania napędami kierowania jest umieszczony na wysięgniku z lewej strony typem pocisku wystrzeliwanego z systemu w wersji BM-21 jest M-21OF z głowicą odłamkowo-burzącą. Ma on masę 66 kg i długość 2870 mm. Jego donośność wynosi 20 400 m. Pociski na torze lotu są stabilizowane zarówno brzechwowo, jak i obrotowo (niewielką prędkość kątową nadaje im występ prowadzący współpracujący z bruzdą rury wyrzutni). Dron Orlan-10 Orlan-10 to bezzałogowy statek powietrzny (UAV) opracowany przez Centrum Techniki Specjalnej w Sankt Petersburgu dla Sił Zbrojnych Rosji. Zwykle używa się go w grupach złożonych z trzech maszyn, z których pierwsza służy do rozpoznania na wysokości 1-1,5 km, druga do walki elektronicznej, a trzecia jako transponder przekazujący informacje do centrum kontroli. Jeden system może obejmować do pięciu pojazdów. Wyprodukowano ponad 1000 sztuk Orlan-10 w 11 różnych wariantach. Orlan-10 ma kompozytowy kadłub, który ma zmniejszać jego sygnaturę radarową. Drony były wykorzystywane w działaniach na Ukrainie, w Syrii, w Libii i w Górskim Karabachu. Orlan-10 jest wyposażony w laserowy wskaźnik celu pozwalający na precyzyjne namierzanie uderzeń kierowaną amunicją artyleryjską i lotniczą. Plusy i minusy BTG Batalionowa grupa taktyczna łączy w sobie elastyczność i mobilność niewielkiej jednostki wojskowej, z siła ognia wojsk pancernych i artylerii. Połączenie różnych systemów uzbrojenia, w tym ciężkiego na niskim poziomie organizacyjnym, pozwala na łatwiejsze zarządzanie wsparciem w drony i możliwość namierzania laserowego może sprowadzać precyzyjne uderzenia lotnicze i artyleryjskie. Pociski artyleryjskie naprowadzane laserowo były wykorzystywane już przez wojska rosyjskie podczas ostatniego konfliktu na Ukrainie. Wśród minusów zaznaczyć trzeba niewielką liczbę żołnierzy piechoty - 200. Z tego względu BTG mogą działać w terenie zurbanizowanym w sposób ograniczony. Podczas wojny na Ukrainie w latach 2013-2015 w kilku przypadkach BTG zostały taktycznie pokonane przez jednostki regularnej armii Ukrainy i to pomimo rosyjskiej przewagi w sile ognia, broni do walki elektronicznej i artylerii. Z tych starć obie strony z pewnością wyciągnęły wnioski. Tytuł "Marszałek Federacji Rosyjskiej"szczególne miejsce w hierarchii wojskowej i cywilnej. Osoba, która osiągnęła takie wyżyny, powoduje mimowolny szacunek nawet wśród tych, którzy mają bardzo sceptyczny pogląd na armię. Doświadczenie naszego kraju zmusza nas do traktowania tych ludzi ze szczególną Federacji Rosyjskiej, co jest dośćnaturalnie, są ludzie, którzy mają najwyższą rangę wojskową w naszym kraju. Sam termin przyszedł do nas z Francji, gdzie najpierw wyznaczył jedną z rang dworskich, a następnie ujawnił nam całą galaktykę wielkich generałów z czasów naszym kraju była ranga wojskowa "Marszałek"został wprowadzony w 1935 roku. Zgodnie z uchwałą Rady Komisarzy Ludowych, została przeznaczona na szczególne zasługi i dała jej posiadaczowi wielkie uprawnienia i zasłużony szacunek. Dzisiejsi marszałkowie Federacji Rosyjskiej w pełni korespondują zarówno w duchu, jak i we wszystkich swoich wrodzonych cechach z tymi poprzednikami, którzy nosili podobne tytuły około osiemdziesięciu lat z upadkiem Związku Radzieckiego przez jakiś czas wstanowiska i stopnie wojskowe stały się niepewne i anarchiczne. Z jednej strony wszystkie poprzednie ustawy i dekrety nadal funkcjonowały, az drugiej nowa sytuacja wymagała odpowiednich podejść. Istniał jeszcze jeden ważny niuans: wszyscy marszałkowie okresu sowieckiego (z wyjątkiem pierwszego) to ludzie, których znaczna część kariery wojskowej przypadła na Wielką Wojnę Ojczyźnianą lub na poważne lokalne konflikty zbrojne drugiej połowy XX wieku. Większość z nich zrobiła imponujący wkład w teorię wojskową, byli głównymi strategami i dowódcami wojsk i okręgów że ustawa o służbie wojskowej,przyjęta na początku 1993 r. koncepcja Marszałka Federacji Rosyjskiej była najprawdopodobniej hołdem dla tradycji poprzedniej epoki kraju. Początkowo uważano, że kompetentni menedżerowie powinni wysunąć się na pierwszy plan, to znaczy ci, którzy mogą przeprowadzić reformę sił zbrojnych RF tak bezboleśnie, jak to możliwe, stratedzy i teoretycy powinni odejść na dalszy plan. Trudna sytuacja, która wkrótce okazała się narodowymi siłami zbrojnymi, wcale nie oznaczała tak wysokiego honoru jak zawłaszczenie najwyższej rangi wojskowej w kraju. Jednak w 1997 r. Ówczesny minister obrony, I. Siergiejew, otrzymał dekret prezydenta, zgodnie z którym był dumnie nazywany marszałkiem Federacji gwiazda z godłem państwowym na ramiączkach,wieńce dębowe na dziurkach - wszystko to są zewnętrzne atrybuty tytułu "Marszałek Federacji Rosyjskiej". Rok 2013, podobnie jak jego poprzednicy, nie uzasadniał przyznania tego wyróżnienia jednemu z generałów. I. Siergiejew, który zmarł w 2006 roku, nadal pozostaje jedynym, któremu przyznano ten stopień wojskowy. Marszałkowie Federacji Rosyjskiej - wzrost, który nie jest jeszcze osiągalny dla żadnego aktywnego dowódcy narodowego. Z drugiej strony jest to dowód, że nasz kraj zrezygnował z aktywnej polityki wojskowej.> Podoba Ci się? Udostępnij: Ustawa z 9 października 1992 r. N 3612-I "Podstawy Państwo federalne jest optymalną formą Jak uzyskać alimenty od bezrobotnych Regiony Rosji są ich różnorodnością i System finansowy Federacji Rosyjskiej, jej struktura Przedmioty federacji i ogólna konstytucja Monety wykonane z metali szlachetnych są Teatr Armii Rosyjskiej: plan dużej sali, Dzień celnika Federacji Rosyjskiej - 25

stopnie wojskowe federacji rosyjskiej